Skip to main content

logo hetnestkastje liggend witteletters

Schietstraat 16 8900 Dikkebus Mail ons 057 20 30 13

Wedstrijd Junior Journalist.

Op zondag 22 januari vond de prijsuitreiking van Toast Literair plaats. Wat was onze school sterk aanwezig!
Bas, 5de leerjaar, behaalde een finale plaats, hij werd 2de met zijn stelwerk! Ook onze oud-leerlingen: Marie Hendriks (1ste jaar TSO), Jana Goudeseune (2de jaar TSO) en Lise Suffys (2de jaar ASO) werden allemaal genomineerd! Ze kregen allemaal een boekenpakket!
Het thema van de schrijfopdracht was ‘hoe groen is onze planeet?’
Wat zijn we fier op onze (oud-)leerlingen! 

Hans, de stille weldoener.

Op een dag zitten Hans en zijn ouders te kijken naar het nieuws.
Ze tonen er een reportage over de toekomst. Hans merkt op  dat het heel warm weer zal worden en dat het ijs van de Noordpool zal smelten. Er zullen ook dieren sterven en de wereld zal eigenlijk geen goede plaats meer zijn om te leven.
Hans dacht: “Dit kon toch niet waar zijn ? Dit kon toch zo niet verder!”
Hans liep naar zijn kamer en begon na te denken over wat hij kon doen. Hij haalde herinneringen op aan de vele uren dat hij met zijn vrienden in het bos speelde, maar ook aan de dieren die hij hielp verzorgen bij zijn oma en opa op de boerderij. De tranen sprongen in zijn ogen bij de gedachte dat alles zou verdwijnen. En dan droomde hij weg…

Hans werd de baas van de wereld. Hij stelde enkele belangrijke wetten en regels op:
    - Er moet onmiddellijk gestopt worden met bomen omhakken en er moeten nieuwe bomen worden aangeplant.
    - De onnodige verlichting moet gedoofd worden.
    - Er moet zuiniger omgegaan worden met water.
    - De verwarming wordt een paar graden lager gezet.
    - Er worden meer windmolens geplaatst.

Opeens schrok Hans wakker. “Hans! Hans!” Hij hoorde de stem van zijn moeder en besefte dat hij had gedroomd en dat er ook helemaal niks veranderd was. Hij liep de trap af naar beneden. “ Wat was je aan het doen ?” vroeg mama. Hans zei dat hij aan het nadenken was over de wereld in de toekomst en wat hij er aan kon doen. “Jongen, toch”, zei mama. “Alles begint bij jezelf, je kunt de wereld niet direct veranderen. Misschien moet je beginnen bij jezelf.”
Dat vond Hans wel een goed idee. De dagen daarop begon hij zelf op dingen te letten. Hij trok de deur altijd goed dicht, hij doofde trouw de lichten en liet de waterkraan niet onnodig openstaan. Ook zijn vrienden in de klas volgen zijn voorbeeld. Zelfs de juf zag dat Hans veranderd was. Ze vroeg hem om enkele aandachtspunten op papier te zetten. Zo kon de hele school daar ook rekening meehouden. Hans was blij en kreeg eindelijk het gevoel dat er echt iets gedaan werd. “Oké”, dacht Hans. “ Als wij kinderen dat kunnen, dan moeten de volwassen mensen dit ook kunnen.”

Hij trok zijn stoute schoenen aan, nam pen en papier en schreef een brief naar de koning. In de brief vroeg hij de koning om hulp. De koning ontving de brief goed. Hij maakte tijd voor de brief van Hans. Zijne Majesteit vond dat Hans best wel gelijk had. Hij maakte de ministers warm voor het idee van Hans. In een akkoord stelden de ministers heel wat regels op om mensen milieuvriendelijker te laten leven.
De boodschap van Hans maakte de mensen wakker. Ze volgden ook die regels. En zo werd het land heel milieuvriendelijk. Het duurde niet lang of de andere landen van de wereld volgden dit voorbeeld. Een hele tijd later zitten Hans en zijn ouders opnieuw te kijken naar de televisie. In het programma hadden ze het over de maatregelen die getroffen werden voor het milieu, voor het klimaat. Het maakte hen heel blij. Zo zie je maar, Hans is nooit de baas van de wereld geworden, maar doordat hij zelf besloot om te werken aan een betere wereld, zijn velen zijn voorbeeld gevolgd. En zo kwam er toch verandering! (Bas Biesbrouck, 5de leerjaar)